ภาพวาดแบบญี่ปุ่นนั้นมีเอกลักษณ์ที่เมื่อเราเห็นแล้วสามารถทราบได้ทันทีเลยว่าเป็นภาพวาดในสไตล์ญี่ปุ่น ไม่ว่าจะด้วยลายเส้นหรือการใช้สีที่มีลักษณะเฉพาะเห็นแล้วสามารถทราบได้ในทันที และนอกจากนั้นมักจะมีการสอดแทรกศิลปวัฒนธรรมหรือลักษณะภูมิประเทศที่มีเฉพาะในประเทศญี่ปุ่นเท่านั้นเอาไว้ในภาพวาด จึงเป็นภาพที่เราเห็นแล้วทราบได้ในทันทีนั่นเอง ในบรรดาภาพวาดที่เป็นศิลปะในสไตล์การวาดแบบญี่ปุ่นนั้น มีหลายภาพที่มีชื่อเสียงและรู้จักกันในวงกว้าง หนึ่งในนั้นภาพที่มีชื่อเสียงมากที่สุดที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยก็คือ ภาพวาดเกลียวคลื่นอัน แสนโด่งดังไปทั่วโลก เนื่องจากมีเอกลักษณ์และความสวยงามที่น่าประทับใจ รูปเกลียว คลื่นญี่ปุ่น นี้แม้เราจะเห็นกันบ่อยครั้ง แต่ประวัติความเป็นมาของภาพนี้กลับถูกพูดถึงกันน้อยเหลือเกิน แม้เราจะได้เห็นรูปนี้กันบ่อยแต่คิดว่าเป็นภาพธรรมชาติธรรมดา ไม่ได้คิดว่ามีความพิเศษอะไร ในความเป็นจริงแล้วมีเรื่องราวที่ถูกสอดแทรกอยู่ภายใน

คลื่นญี่ปุ่น นี้ใครเป็นผู้สร้างสรรค์ขึ้น

แม้ภาพนี้จะเป็นที่โด่งดังแต่ชื่อผู้ที่สร้างผลงานชิ้นนี้ขึ้นกลับไม่ค่อยเป็นที่รู้จักสักเท่าไหร่นัก ภาพนี้ผู้สร้างสรรค์คือ คัตสึชิกะ โฮกูไซ โดยงานศิลปะของเขาเป็นการสร้างขึ้นโดยใช้การแกะสลักพิมพ์ไม้ โฮกูไซมีชีวิตอยู่ในช่วงปีค.ศ.1760-1849 หรือตรงกับยุคสมัยเอโดะของญี่ปุ่นนั่นเอง ภาพวาดของโฮกูไซเป็นแนวที่เรียกว่า อูกิโยะ ซึ่งเป็นภาพศิลปะที่เกี่ยวกับการใช้ชีวิตของคนญี่ปุ่นในยุคนั้นเช่น ผู้หญิง,นักซูโม่,ทิวทัศน์,สัตว์ในตำนาน เป็นต้น แต่หนึ่งในภาพที่มีชื่อเสียงที่สุดของโฮกูไซก็คือภาพคลื่นนี้นั่นเอง ชื่อของภาพคือ คานางาวะโอกิ นามิอุระ หรือแปลเป็นไทยคือ คลื่นยักษ์แห่งเมืองคานางาวะนั่นเอง โดยภาพนี้เป็นหนึ่งในภาพชุดสามสิบหกภาพรอบภูเขาไฟฟูจิ โดยในภาพชุดนี้นอกจากรูปคลื่นรูปนี้แล้วยังมีภาพวิวทิวทัศน์ต่างๆอีกหลายแบบจากมุมมองหลายมุมรอบๆภูเขาไฟฟูจิ และภาพชุดนี้นั้นถูกสร้างขึ้นในช่วงที่โฮกูไซมีอายุมากแล้วเป็นช่วงอายุประมาณ 70 ปี เป็นช่วงที่เขาสั่งสมประสบการณ์และตกผลึกฝีมือออกมากลายเป็นภาพที่มีความสมบูรณ์

การถูกยอมรับชื่นชมในระดับโลก

ผลงานในสไตล์ญี่ปุ่นนั้นอย่างที่เราทราบว่าเป็นศิลปะที่มีเอกลักษณ์เป็นอย่างมาก แม้ภาพนี้จะถูกสร้างขึ้นมาอย่างยาวนานแล้วแต่ช่วงที่ภาพนี้เป็นที่รู้จักและมีชื่อเสียงไปทั่วโลกเป็นตอนที่โฮกูไซได้เสียชีวิตไปแล้วเนื่องจากในสมัยเอโดะนั้นญี่ปุ่นยังไม่เปิดประเทศจึงทำให้วัฒนธรรมรวมถึงศิลปะญี่ปุ่นยังไม่เป็นที่รู้จักในสายตาชาวโลกมากนัก หลังจากที่ญี่ปุ่นเปิดประเทศสิ่งเหล่านี้จึงได้เพิ่งถูกเผยแพร่ออกมา โดยนอกจากคนทั่วไปแล้วเหล่าศิลปินระดับโลกยังมีความสนใจในผลงานศิลปะสไตล์ญี่ปุ่นอีกด้วย ตัวอย่างศิลปินชื่อดังเช่นโคลดโมเนห์,เอดัวร์ มาแน,วินเซนต์ แวนโก๊ะ เป็นต้น โดยเฉพาะแวนโก๊ะนั้นชื่นชอบและชื่นชมศิลปะญี่ปุ่นสไตล์อูกิโยะนี้มาก มีคำกล่าวของเค้าที่ว่า การวาดภาพของเขานั้นต้องคัดกรองและวาดใส่รายละเอียดใช้เวลานานกว่าจะได้ภาพออกมาซักภาพหนึ่ง แต่ศิลปะแบบญี่ปุ่นนั้นใช้ลายเส้นที่เรียบง่ายแต่ชัดเจน ไม่จำเป็นต้องมีสัดส่วนที่แม่นยำแต่แสดงออกชัดเจนในความรู้สึก และเขาได้ให้ความเห็นกับภาพคลื่นยักษ์แห่งคานางาวะนี้ว่า คลื่นพวกนั้นเสมือนกรงเล็บ พวกเรือถูกมันจับเอาไว้คุณเองก็รู้สึกได้